Na początku otworzyły się dwie ścieżki – jedna została stworzona, druga poruszona niewidzialnymi rękami. On, którego spojrzenie zatrzymało wiatr, patrzył, jak ptaki szybują, a wody szeptały. Tam, gdzie światło dotknęło ziemi, życie zaczęło się budzić i pełzać. Ciemność ustąpiła, a duch podążył za nim. Trzeciego poranka wieloryby zatańczyły, a nasiona się przebudziły. Światło, już niepodzielone, pobłogosławiło wszystko, czego dotknęło – i tak się stało.